کسرا و مسیر رودخونه...

سلام

خوب هستید؟خوش گذشته؟

اینروزا حسابی شنیدم تو ایران خبرای خوب خوبه، خدا رو شکر خیلی خوشحاااااا لم

برای سرزمین مادریم و مردم دوست داشتنیش...

ما هم بد نیستیم خوبیم از دعاهای شما روزگارمون آروم آروم میگذره،

بدون هیچ عجله ای...

پسر کوچولومون هم داره بزرگ میشه و قد میکشه.

گاهی خوشحاله و خونه پر ِ از خنده هاش، گاهی هم...

چند روز پیش چند تا کاج جمع کرده که ببره بده به مرغابیا!

 میگم مادر آخه مرغابیا کاج نمیخوان که!

 میگه واسشون کادو میبرم!

من  نمیدونم والا تعریفش از کادو چیه؟!

راه افتادیم، تا ما هم برسیم به دریاچه راهی بس طولانی رو باید با این آقا کسرا طی کنیم.

واسه خودش میچرخه ، اینور سرک میکشه اونرو نگاه میکنه،

هر چیزه جالبی که ببینه میره و بهش مشغول میشه وخلاصه خوش خوشک میره تا برسیم.

این از اونجاهاست که بهش ارادت داره، حتما باید بره یه دستی بزنه، سر و گوشی آب بده...

 بلاخره با کلی خواهش و التماس و غرغر و دعوا رسیدیم دریاچه...

تمام کاجا رو پرت کرد تو آب مرغابیا بیان ببرن!حالا دعوا و داد و بیداد که چرا مرغابیا نمیان اینا رو ببرن؟

گفتم ببخشید، آقا انتظار داشته مرغابیا کاجاشُ به چشم بکشن!

کلی توضیح دادم اینا سفتن، بزرگن، تو دهن مرغابیا جا نمیشن تا قانع شده.

دیگه همونجا با خودش بازی کرده ،هر چی چوب، سنگ ، خار و خاشاک بوده انداخته تو آب

حسابی خسته شده اومدین خونه.

ساعت خوابشم چند وقته نکته شده!

۲شایدم سه میخوابه تاساعت۱۲ روز بعد،که باید به زور بیدارش کنیم!

اینم فکری شده واسم ،باید درستش کنم...

                                                 در کل شکرخدا ملالی نیست جز دوری شما