بابایی نیست...

بسی حالمان گرفته است!!!!

آسمون ابری و هوا بارونی...

من نمیدونم چرا خدا همه بارونش ُ میفرسته واس اینا، خدا جون یه کشور ِ یک میلیون و

ششصد کیلومتر مربعی اونور دنیا هست ۷۶میلیون شکرت میکنن اگه اونجا هم بباره!

والا به قرآن...

بگذریم ، اینا همش بهانه است اصل موضوع اینه که بابایی واسه ارائه یه مقاله و شرکت

تو  کنفرانس سالانه مهندسان مکانیک از دیروز صبح رفته لوند (یه شهر ِ 4 ساعتی گوتنبرگ)

وتا فردا شب هم نمیاد و من و این فسقلی زبون نفهم ،به معنای واقعی کلمه رو تنها گذاشته.

واقعا سخته اصلا کسی نمیتونه درک کنه.

هوا هم که وضعش اینه، باهم بیرون هم نمیتونیم بریم.

منم الان در پایین ترین سطح از انرژی به قول روانشناسا ...

خلاصه اوضاعی است.

دیروز صبح که بلند شه ، یک ساعتی با چتر سرگرم بوده.

 بعد میگه میخوام برم پیش بابام...

 ای خدا حالا اینُ چیکار کنم!

استخر توپشُ افتتاح کردیم که حداقل باهاش سرگرم شه.

یه نیم ساعتی سرگرم بوده ، دوباره شروع کرده نق زدن!

لوگوهاشُ آوردم با اونا هم نیم ساعتی سرگرم بود ، من رفتم به ناهار درست کردن.

 ماکارونی داشتیم لب به غذا نزده...

من دوساعتی خوابیدم نمیدونم داشته چیکار میکرده اما  اینقدر جیغ و داد کرده

اینقدر بالا پایین پریده که من بیدار شدم،میگه من گشنمه،ماکارونی آوردم نخورده،

کره و مربا آوردم نخورده، سیب زمین سرخ کردم نخورده رفته،

 ظرف ماستُ آورده میگه فقط می خوام ماست بخورم!!!!

عصرمون هم با کتاب خوندن و آب بازی و دیدن پلنگ صورتی گذشته ، به زور ساعت۱۱:۳۰

 خواب رفته.

امروزصبح هم  از لحظه ایی که بیدار شده بنای نق زدن گذاشته تا الان .

اینقدری که این دو روز جیغ زده و نق زده و گریه کرده به عمرش جیغ نزده و گریه نکرده...

 اومدیم کاردستی درست کنیم پیچ قیچی باز شده تا من این پیچ و سفت کردم

اینقدر جیغ زده، اینقدر جیغ زده ،میگه نه درستش نکن بذار مثل

دوتا کارد باشه تا من باهاش بازی کنم!!!!!!!!!!!!!

نبودن باباشُ حس میکنه ، اما چون نمیتونه در موردش حرف بزنه عصبانیه

و این عصبانیتُ با جبغ زدن با زدن من با پرت کردن میخواد نشون بده...

                                         خدایا این یه روز باقی مونده رو هم به خیر و خوشی بگذرون...