پسرم کسرا

    اومده خونه، سرو کله غرق گِل لباسا کثیف، طبق معمول سر کاسه زانو پاره(این بزرگترین چالشیه که این روزا باهاش درگیریم) عصبانی نگاش کردم گفتم این چه وضعیه ؟ خیلی خونسرد نگام کرد گفت داشتم معمولی بازی میکردم مثل همه بچه ها! تو دلم گفتم معمولی؟ مث همه!؟؟؟ آره جون ننه ات! گذشت ، دیروز که یکم زودتر میرفتم خونه تو مسیر دیدم یه بچه ای تک و تنها  تو برفا قل میخوره! میخوابه، پامیشه! بالا و پایین میپره! با خودم گفتم مردم چه بیخیال، بچه هاشونُ ول میکنن! رفتم جلوتر دیدم چقدر قیافه اش آشناست! دیدم بعله !! همین ووروجک خودمونه که خیلی معمولی داره بازی میکنه!   گفتم خوب همین ...

  این فسقلی ما از اون ووروجکاست  که وقتی بهش میگی یه کاری رو بکن به بدترین شکل ممکن انجام میده تا دیگه بهش نگن. اینم مدرکش بهش گفتم مهره های شطرنجُ بچین  ماله خودشُ درست چیده مال منُ قروقاطی      اما نمیدونه اگه اون بچه است من مادر اون  بچه م منم همونجوری قروقاطی شروع کردم به بازی خسته شد، گفت درست کن مهره هاتُ ،گفتم تو درست کن من درست بازی کنم مجبور شد درست بچینه و به این میگن یه موفقیت از نوع مادرانه     ...

  زمستون سفت و سخت اينجا برقراره اصلا هم به نظر نمياد قصد رفتن داشته باشه ،   فكرم نميكنم کلا در جريان عيد و بهار باشه چون هيچ خبري  از حال و هواي روزاي آخر سال نيست  البته تعجبم نداره  پسر کوچولوی دوس داشتنی ما هم صرفنظر از غرغرای اول صبحش واسه بیدار شدن الان درگیر معضل خاصی نیست خوشبختانه. روزگارهم که قل میخوره و میگذره، آروم و نرم. گاهی شاد و شنگول ،گاهی دلگیر و سنگین . اما من اینجا در بیگانه ترین حالتی که تا امروز تجربه کردم&nb...

  بنظر آن مارگرت همکار شصت ساله سوئدیم کسرا یه موجود کوچولوِ که نمیتونه راحت از پس همه  مسایل بربیاد! اما از دید منه سی واندی ساله کسرا خیلی بزرگه باید بتونه همه چی رو درک کنه! حالا مشکل کجاست!؟  صد سال پیش انیشتن گفت همه چی تو این دنیا از قانون نسبیت تبعیت میکنه  اگه با این نگاه به دنیا و آدمها و روابط نگاه کنیم درکمون خیلی بهتر میشه اونموقع بهتر میفهمیم که  در این دنیا نه خوشبختی هست و نه بدبختی! فقط قیاس یک حالت با حالتی دیگر است... پس زندگی کنید و خوشبخت باشید *   پسرک همچنان درگیر تب و دل درده گاهی خوبه گاهی نه! *الکساندر دوما ...