در گذر از این روزها
در گذر از این روزها
نمیدونم خنده داره یا گریه آور!
هر چی هست ، تعجب آوره که من هنوز که هنوزه همون مشکلاتی رو با کسرا دارم که روز اول داشتم!
واسه مهد رفتن، مسواک زدن،زود خوابیدن . . .
مشکلاتی که فک میکردم با بزرگ شدنش برطرف میشن!
بعد حالا عمق فاجعه اینجاست که نتنها این مشکلات رفع نشده و به قوت خودش باقیه! یه سری مسایل دیگه
هم بهشون اضافه شده حالا شما دیگه خودتون ببینیند چه آش شله قلم کاریه الان اینجا!
از جمله این مشکلات صبحانه نخوردن ِ . . . چند روزه من دارم باهاش کل کل میکنم که صبحانتُ بخور
اما حریفش نمیشم.چند روز پیش گفتم اوکی اگه صبحانه نخوری میام با مونیکا(مربی مهدش)صحبت میکنم
و ازش میخوام که باهات حرف بزنه!
نیم وجب بچه وایستاده تو روی من با خنده میگه "تو که سوئدی بلد نیستی"!
بچه پرو حالا نشونت میدم!
اومدم به مونیکا میگم اینجوری شده صبحانه نمیخوره! خیلی خونسرد(از نوع سوئدیش )نگام میکنه
و میگه خیلی از آدما نمیخوردن! عصبانی گفتم آره ولی نه تو این سن!
گفت اوکی باهاش حرف میزنم!عصر اومدم میگه من باهاش حرف زدم اما اصلا مجبورش نکنید
صبح بهش یه لیوان آبمیوه بده و بفرستش مهد! منم از خدا خواسته گفتم چَشم! دم شما هم گرم
من اعصابمُ از سر راه نیوردم که سر یه صبحانه بخوام اینجوری خرجش کنم آقا پسر!
اینجا هم نوشتم که فردا بدونی جریان از چه قرار بود عزیزم
بهش میگم بیا با هم عکس بگیریم اینجوری میاد.
اصلا از نقاشی کشیدن خوشش نمیاد! یعنی مثل بابا مهدیش(که احتمالا داره اینجا رو میخونه)اصلا
و ابدا حاضر نیست مداد دست بگیره! الان بهش بگو صد تا پله رو برو بالا و بیا پپایین میگه اوکی
اما بگو یه خط بکش میگه نمیتووووووونم 
با یه همچین شاهکاری ما سرو کار داریم!میبینید تو رو خدا
بعد حالا عاشق سر هم کردن ِ ، اونم از هر نوع و شکل و مدل.
اصلا اسم این دردسر جدید ما با این آقا هم همینه لِگو!
اسباب بازی لِگو، یعنی روانی کرده ما رو ،راس میره چپ میره گریه میکنه بالا میره پایین میاد واسم
لِگو بخرید
نه که ما نخریم نه والا!هفته ای یه دونه میخریم، اما این فسقلی هر روز میخواد، هر ساعت هر ثانیه .
اصلا هم اسباب بازی ارزونی نیست. یعنی ما نصف درآمد ماهیانه مونُ رسما باید بذاریم واسه این شازه لِگو بخریم
وقتی هم گیر میده، دیگه میده! ول کن معامله هم نیست
بعد حالا هنوز این تموم نشده یه عکس آورده که مامان این یکی لِگو رو هم واسم میخری؟!!
مادر جان رحم کن قربونت برم! آخه از کجا!؟؟؟؟ و این داستان همچنان ادامه دارد . . .
دیشب اومده میگه
میشه دوچرخه مُ بیارم تو، با اینکه خونه کوچیکه اما دلم نیومد بهش نه بگم گفتم اوکی بیار،
بعد از ده دقیقه اومدم میبینم نیست، اینور و بگرد اونورو بگرد اینجا پیداش کردم
بچه ام دوچرخه شُ آورده کارواش
عالمی داره واسه خودش، دعا کنید زودتر سر عقل بیاد! والا من شنیده بودم مشکلات بچه ها از نوعی به نوع دیگه
تبدیل میشه ! این که فقط اضافه میشه!!!
خدایا خیلی چاکریم ولی . . .
کریما
گرفتار آن دردم که تو درمان آنی بنده آن ثنایم که تو سزای آنی من در تو چه دانم؟
ممنونم از دعای قشنگت
فدای شیطونیات نازنینم
مرسی از مهربونیت عزیز دلم